"Από τον σταθμό του Ηλεκτρικού, σήμερα φοιτήτρια στη σχολή που επιθυμούσα"
10 Δεκεμβρίου 2021
Ο ίδιος άνθρωπος που με βοήθησε μέσω της Γραμμής να μπω στην οικογένεια του «Χαμόγελου», ο ίδιος άνθρωπος μιλάει για εμένα σήμερα που γιορτάζω τη μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής μου
Η Σοφία ήρθε στην Οικογένεια του «Χαμόγελου» το 2008 σε ηλικία 5 ετών.
Τις πρώτες μέρες φιλοξενίας της είχε αναφέρει στους ανθρώπους του Οργανισμού ότι το βράδυ πριν την εγκαταλείψει η μητέρα της στο σταθμό του ηλεκτρικού, είχαν διανυκτερεύσει μαζί, σε έναν φίλο της μητέρας και τα μεσάνυχτα σηκώθηκαν οι δυο τους (μητέρα & κόρη), του έκλεψαν τα χρήματα και έφυγαν τρέχοντας.
Όταν ήρθε στο Σπίτι του «Χαμόγελου» προσαρμόστηκε πολύ εύκολα και χωρίς ιδιαιτέρα προβλήματα. Τις πρώτες μέρες μόνο ήταν λίγο νευρική και έδειχνε αγχωμένη κάτι που με την βοήθεια των ανθρώπων που την φρόντιζαν έδειχνε να έχει ξεπεράσει. Τον πρώτο καιρό ανέφερε συχνά τις καταστάσεις που ζούσε μαζί με τους γονείς της. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι περιπλανιόντουσαν πολλές ώρες της ημέρας στους δρόμους και όταν είχαν χρήματα η μητέρα της, της έπαιρνε φαγητό και διανυκτέρευαν σε διάφορα ξενοδοχεία, ενώ όταν δεν είχαν χρήματα έμεναν όλη την μέρα στο δρόμο και έπαιρναν φαγητό από εκκλησίες ή τους έδιναν περαστικοί. Επίσης, ανέφερε ότι όταν έμενε και ο πατέρας της μαζί τους στα διάφορα ξενοδοχεία που διανυκτέρευαν και εκνευριζόταν μαζί της, την κακοποιούσε σωματικά, βγάζοντας την παντόφλα που φορούσε και χτυπώντας την με αυτή. Ακόμα έλεγε ότι «ο μπαμπάς έπαιρνε πολλά φάρμακα γιατί τον πονούσε το κεφάλι του και ήταν πολύ άρρωστος».
Με την πάροδο του χρόνου, η Σοφία έχει αναπτύξει κοινωνικότητα και συναισθηματικές σχέσεις με τα άτομα που την φροντίζουν καθώς και με τα υπόλοιπα παιδιά που μένουν στον χώρο μας. Αισθάνεται την αγάπη και νιώθει τη ζεστασιά, τη θαλπωρή και την σταθερότητα που τόσο έχει ανάγκη. Η συναισθηματική της ανάπτυξη έχει βελτιωθεί και δείχνει να έχει ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό τις ανασφάλειες που είχε το πρώτο διάστημα.
Η Σοφία γινόταν όλο και πιο δυναμικό παιδί, με ισχυρή άποψη και ισχυρή προσωπικότητα. Μεγάλωνε και μεγάλωνε και όλο και περισσότερο δενόταν με τους ανθρώπους του Σπιτιού, εργαζομένους και εθελοντές. Καλή μαθήτρια, κοινωνική, με σταθερές φιλίες. Είχε όνειρα, στόχους. Τυπική στις υποχρεώσεις της, στα φροντιστήριά της, μέσης εκπαίδευσης και αγγλικών. Πάντα ήταν λίγο ακατάστατη με το δωμάτιό της και τα ρούχα της και κάναμε καθημερινό αγώνα και τσακωμούς για να μάθει να είναι τακτική και να έχει τον προσωπικό της χώρο περιποιημένο.
Η πιο δύσκολη περίοδος ήταν η χρονιά των πανελληνίων. Στόχος της το Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Εργασίας. Υπήρχαν φορές που διάβαζε ατελείωτες ώρες, φορές που απογοητευόταν και μας έλεγε ότι θα τα παρατήσει όλα, φορές που έβγαζε εκνευρισμό και φορές που κάναμε ατελείωτες ώρες συζητήσεων για το μέλλον της και για τη στιγμή που θα φύγει από το Σπίτι για να σπουδάσει.
Δεν θα ξεχάσω την ημέρα που ένας άλλος Οργανισμός τη βράβευσε για αυτή την επιτυχία της και μίλησε για εκείνη ο Ψυχολόγος του Οργανισμού, κ. Στέφανος Αλεβίζος. Η Σοφία, φανερά συγκινημένη μας εκμυστηρεύτηκε: «Ο ίδιος άνθρωπος που το 2008 με βοήθησε μέσω της Γραμμής και ήρθα στην οικογένεια του «Χαμόγελου», ο ίδιος άνθρωπος μιλάει για εμένα σήμερα που ενηλικιώθηκα και γιορτάζω τη μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής μου»
Η Σοφία τα κατάφερε! Σήμερα είναι φοιτήτρια στη Σχολή που επιθυμούσε. Επικοινωνούμε συχνά τηλεφωνικά και περιμένουμε να έρθει τα Χριστούγεννα να περάσει τις γιορτές μαζί μας. Νιώθει ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία ζωής που της προσφέραμε για την αγάπη και τα εφόδια που πήρε από εμάς.
Στα 26 Χρόνια Προσφοράς «Το Χαμόγελο του Παιδιού» έχει μεγαλώσει με αγάπη και αφοσίωση 850 παιδιά στα Σπίτια του Οργανισμού πανελλαδικά.
*Το κείμενο γράφτηκε από τους εργαζόμενους που μεγαλώνουν τα παιδιά μας στα Σπίτια του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού»
