Η μικρούλα που εξαφανίστηκε έχει τώρα κουλουριαστεί κάτω από ένα θάμνο... κρυώνει, κλαίει, νομίζω με φοβάται λίγο
05 Δεκεμβρίου 2022
Τον ξέρω αυτόν τον ήχο… η μαμά ετοιμάζεται να φύγουμε και τότε κάτι αλλάζει. Έχει μια ανησυχία στο πρόσωπο και μια βιασύνη στις κινήσεις. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και φτάνουμε πάντα σε ένα σπίτι που δεν αναγνωρίζω. Η μαμά μπαίνει στο άγνωστο σπίτι και επιστρέφει λίγη ώρα αργότερα με το ίδιο σακουλάκι. Με ντύνει και μου φοράει τη στολή μου... πόσο όμορφη είμαι με αυτή. Μου δίνει να μυρίσω το σακουλάκι -τι όμορφη μυρωδιά!- μυρίζει σαν ... σαν μπισκότο.
Η μαμά μού μιλάει γλυκά, μου λέει πόσο καλό κορίτσι είμαι πάντα. Θα έκανα τα πάντα για αυτήν. Πρέπει να συγκεντρωθώ, πρέπει να βρω ξανά αυτή τη μυρωδιά. Ψάχνω μέσα στη νύχτα, ψάχνω με όλη μου τη δύναμη, δε νιώθω κούραση, το σκοτάδι δε με τρομάζει, ξέρω ότι η μαμά είναι εκεί μαζί μου... πίσω μου πάντα. Πρέπει να βρω τη μυρωδιά, πρέπει... δε θα σταματήσω!
Και τη βρίσκω! Αχ, η ουρά μου θα ξεκολλήσει από χαρά. Η μικρούλα έχει κουλουριαστεί κάτω από ένα θάμνο... κρυώνει, κλαίει, νομίζω με φοβάται λίγο. Μην ανησυχείς μικρούλα, θα φωνάξω τη μαμά μου, αυτή ξέρει πώς να σε βοηθήσει... μην ανησυχείς μικρούλα, σε βρήκα!
*Το κείμενο γράφτηκε από την τετράποδη Muffin (με την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς της), εκπαιδευμένο και πιστοποιημένο σκυλί, μέλος της Ομάδας Έρευνας και Διάσωσης «Θανάσης Μακρής».
